Kep Törenim VE Yüzümdeki Harika Gülüşüm

Okullar kapandı sınav bitti ve tatil başladı. Ama canım sıkılıyor. Alışmışım deneme, test çözmeye.. Bi tuhaf geçmekte günlerim. Kafamda hep izleme şu diziyi, bir test çöz sinyalleri geçmekte. Adaptasyon sorunu yaşıyorum kısaca..

TATİL ne gerektirirse onu yaşamaya çalışıyorum. Kafa dinlemeye çalışıyorum. Denizi izliyorum, geziyorum, dikiş dikiyorum ,dolaplarımı topluyorum , düğünlere nişanlara katılıyorum , pikniklere gidiyorum, bu yaz nerelere gitsek diye düşünüyorum.

Dolap temizliğinde eski Hard Diskimi buldum . İçinde unuttuğum bir sürü fotoraf ,video varmış :D Hey gidi günler dedim bian :)))

Sonra KEP TÖRENİ klasöründe daldım , çıkamadım . Bloguma kep gününe dair yaşadıklarımı yazmak istedim...

Belki sizde kendinizden birşeyler bulabilirsiniz....

4.Sınıfın sonlarına doğru her yerde kep, mezuniyet telaşı vurmuş , millet kıyafet derdine düşmüşken , ben geceleri yatağıma oturur ALlahım kep töreninde tüm sevdiklerim yanımda olsun diye dualar ederdim. Hatta 4 sene kaldığım yurdun terasında boğazdan geçen gemileri izlerken (gece 3-4-5 hiç belli değil) ,bir YOL olmalı ama nasıl nasıl nasıl diye düşünürken ciddi ilk sigaramı içmişimdir.


Derken günlerden bir gün en yakın arkadaşımla otururken , yanımıza 4 sene boyunca adını sıkça duyduğum ama hiç tanışma fırsatımızın olmadığı en yakın arkadaşımın en yakın arkadaşı YONCA geldi.

O gece tanışmamıza rağmen baya koyu sohbete daldık. Herkes hayatından bahsediyor ben de durumu anlattım. Üstüne birde OFFFF çekicektim ama durdum. Offf çekme , Dua et sezgican:) demiştim kendi kendime .Dün gibi hatırlıyorum.

VEEEE Bir anda sihirli değnek değdi..Herşey değişti.

YONCA üni. doktoruydu. Eğer kep günü stadta o görevli olursa benim 'tüm sevdiklerimin yanımda olması için gereken şart'ı yani minibüsümüzün stada girmesini sağlayabilirdi.

Şuan anlıyorum ki YONCA nın benim hayatıma girmesi bu şekilde olucakmış. Zamanı o anmış.


Kep günümüz geldi çattı. Bizimkiler Tekirdağ'dan geldiler.Beklemeye başladık. Stada yalnızca ambulans girebilirdi. Başka hiçbir araca izin yoktu makam araçları olmak üzre.

Saat 6 oldu. Önde ambulans biz arkada stada geldik. Ben öğrenci girişinden içeri girdim. Artık dışarıdan ne olup bittiğini bilmiyordum.

Kep töreni başlamıştı. Bizi standın arkasından stada almaya başlamışlardı. Bize sıra gelince ben en öndeyim tabii...

Bir baktım koskoca yemyeşil stand kimsecikler yok

bir ambulans birde bizim minibüs:)))) Bir siyah , Bir beyaz:)))

TAM BİZE YAKIŞIR ŞEKİL de:))) BJK:)))

Dünyalar benim olmuştu. Duygularım tarif edilemezdi.

Harika bir kep töreniydi. Bir yandan gözyaşlarım akıyor bir yandan hiç durmamacasına gülüyorum.

Ben o gün çok güzeldim . Böyle ben bir başka parlıyordum . Fotoraflarda da öyle :))) Ben direk şakıyorum karşıdan... Işık saçıyordum resmen.

Sanırım o günün mutluluğu yüzüme yansımıştı tam tabiriyle...:)))

YÜREĞİMDEN İSTEDİĞİM HERŞEYE SAHİP OLDUĞUM İÇİN ÇOK MUTLUYUM.

İYİ NİYETİNİZLE, YÜREĞİNİZLE , İNANCINIZLA İSTEDİKLERİNİZ GERÇEKLEŞİYOR BLOGGER'S:)))

AKIŞINA BIRAKIP, HAYATI YAVAŞLATARAK,SAKİN SAKİN DAVRANARAK OLMAZ DENENLER OLUR, AÇILMAZ DENE KAPILAR AÇILIR, BAKMAZ DENEN GÖZLER YÜREKLER, KALPLER BAKAR .

YONCA gibi bir dost kazanmakta bugünün başka bir bonusuydu..

HERŞEYİN BİR ZAMANININ OLDUĞUNU BİLEREK , GÜVENEREK BAK LAZIM HAYATA

O gün ne giymişim ,

T-shirt: pazardan

kot ve ayakkabı :MNG

kemer :teyzemin gençliğinden

heee birde o harika gülüşüm:))))

Fotoraflara baktıkça dedim ki aslında hep böyle gülmeliyim,
söylenenlere ,yapılanlara ,hissettirilenlere tüm duyu organlarımı kapatıp
sdc gülmeliyim aynı bu şekilde...

Şimdi de gülüyorum ama aynı frekensta değil onu anladım.

Unutuyoruz işte bazen hayatın akışına kapılıp...

Herkesin hayatında böyle güzellikler dolu olması dileğiyle...