Hatırlıyorum da oturma odalarının revaçta olduğu dönemlerde orta sephamız sadece misafir odamızda vardı. Üzerinde, dantel üstü değerli bir vazo ve yanına serpiştirilmiş birkaç kül tabağı vardı. Asla dokunulmayan/ayak uzatılmayan/unergonomik bir sephaydı.
Yıllar yıllar geçince artık kendi evimizi dekore edip yaşamaya başlayınca anladım ki bir orta sepha herşeyiymiş evin. Evin merkezi, kimliği ,çok şey bilip te hiç ses çıkarmayanıymış.
Mesela bizim sephamız çok eski antika sayılabilecek, narin kıvrımları olan, ne kadar temizlesek te yaşanmışlıklarından kopmayan bir istanbul hanımefendesi gibi gelir bana.
Bizim hanımefendi çiçeklere bayılır, hele şu kavanozlara demet demet yerleştirilen çiçeklere bayılır. O zamanların okuanacak dergisi, kitabı, incelenecek broşürü hep ona emanettir. Asla unutmaz, hep hatırlatır.
Bizimkinin orta sepha sohbetleri meşhurdur, kimi zaman güler, kimi zaman ağlar ,kimi zaman sesizce dinler.Keyifli sohbetlerinde yanında ŞARAP olmazsa olmazı. Her bir mantar bir paylaşımın ürünü. Yaşanmışlıklarına bağlıdır demiştim dimi ? Öğrencinin minik dünyası, dostun camdan hediye faresi, bir gelinin dilek parası, kocaman ağacın kozalakları, ilk yaptığım söyleşi sabunperisinden mis kokulu pasta formlu sabunu...
Sizin orta sephanız nasıl? Sizce neye benzer? Neler neler var üzerinde?
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder
yorumlarınız